پروپوزال نقش میانجی گری عوامل شخصیتی در رابطه بین استقلال و صمیمیت خانواده اصلی با سازگاری زناشویی
راﺑﻄﻪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ ﻳﻜﻰ از ﺟﻬﺎﻧﻰﺗﺮﻳﻦ رواﺑﻂ ﺑﺸﺮی اﺳﺖ ﻛﻪ از اﺗﺤﺎد دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰﻫﺎ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوت و ﺑﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎ و ﻋﻼﻳﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ و در ﻳﻚ ﻛﻼم ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪهاﺳﺖ (ﮔﻠﺪﻧﺒﺮگ و ﮔﻠﺪﻧﺒﺮگ،٢٠٠۴). ازدواج ﻣﻮﻓﻖ و رﺿﺎﻣﻨﺪاﻧﻪ، ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺳﻄﺢ ﭘﺎﻳﺪاری از ﺳﺎزﮔﺎری زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ١ اﺳﺖ (ﺗﻴﺮﮔﺮی، اﺻﻐﺮﻧﮋاد، ﺑﻴﺎن زاده و ﻋﺎﺑﺪﻳﻦ، ١٣٨۵). ﺳﺎزﮔﺎری زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ را ﻣﻰ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻈﺎم ﺧﺎﻧﻮاده ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺑﺨﺸﻰ از ﻧﻴﺮوﻫﺎی ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺣﻴﺎت و اﺣﻴﺎءﻛﻨﻨﺪه ﺧﺎﻧﻮاده داﻧﺴﺖ (ﻋﻠﻰ اﻛﺒﺮی دﻫﻜﺮدی، ١٣٨٩).
ﺳﺎزﮔﺎری زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ زوﺟﻴﻦ در ﻛﺴﺐ رﺿﺎﻳﺖ، ﺧﺸﻨﻮدی و ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻰ در ﺑﺮﺧﻰ از وﻇﺎﻳﻒ ﻣﺨﺼﻮص، در زﻧﺪﮔﻰ زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮد (دﻳﻤﻜﭙﺎ٢، ٢٠١٠). زوﺟﻴﻦ ﺳﺎزﮔﺎر زن و ﺷﻮﻫﺮﻫﺎﻳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮاﻓﻖ زﻳﺎدی ﺑﺎ ﻫﻢ دارﻧﺪ، از ﻧﻮع و ﺳﻄﺢ رواﺑﻄﺸﺎن راﺿﻰاﻧﺪ، از ﻛﻴﻔﻴﺖ ﮔﺬراﻧﺪن اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ رﺿﺎﻳﺖ دارﻧﺪ و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺧﻮﺑﻰ در زﻣﻴﻨﻪ وﻗﺖ و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻟﻰ ﺧﻮدﺷﺎن اﻋﻤﺎل ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ (ﮔﺮﻳﻒ٣، ٢٠٠٠).
از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﻛﻪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮﻣﺸﺎوران ﺧﺎﻧﻮاده و ازدواج ﺑﻮدهاﺳﺖ، اراﺋﻪ اﻟﮕﻮﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮای ﻛﺴﺐ ﺳﺎزﮔﺎری و ﺗﻔﺎﻫﻢ در زوﺟﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻛﺎرﻛﺮد ﭘﻴﺸﮕﻴﺮاﻧﻪ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ اﺳﺎس ﺧﺎﻧﻮاده دارد، ﻫﻢ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ در درﻣﺎن ﻣﺸﻜﻼت ارﺗﺒﺎﻃﻰ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻢ درﺣﻴﻄﻪ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی ﺳﻄﺢ ﺳﻮم، ﻛﻤﻚ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد زوج ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺸﻜﻼت اﺣﺘﻤﺎﻟﻰ ﭘﻴﺶ رو را ﺣﻞ ﻛﻨﻨﺪ (ﺣﻴﺮت، ﻓﺎﺗﺤﻰ زاده، اﺣﻤﺪی، اﻋﺘﻤﺎدی و ﺑﻬﺮاﻣﻰ؛ ١٣٩٣).
ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺪدی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﺎزﮔﺎری زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﻰﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ زﻣﻴﻨﻪ ای- ﻓﺮدی از ﻗﺒﻴﻞ: ﺧﺎﻧﻮاده اﺻﻠﻰ (وﺿﻌﻴﺖ ازدواج واﻟﺪﻳﻦ، وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺪاﺷﺖ رواﻧﻰ واﻟﺪﻳﻦ، وﺿﻊ ﻛﺎرﻛﺮد ﺧﺎﻧﻮاده ﭘﺪری)؛ ﻋﻮاﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ (ﻣﻴﺰان ﺣﻤﺎﻳﺖ واﻟﺪﻳﻦ زوﺟﻴﻦ، ﺳﻦ ازدواج، آﻣﻮزش و ﺗﺤﺼﻴﻼت، درآﻣﺪ و ﺷﻐﻞ، ﻃﺒﻘﻪ و ﮔﺮوه اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ، ﻧﻮع ﺟﺎﻣﻌﻪ)؛ وﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ زﻧﺪﮔﻰ (ﺣﻤﺎﻳﺖ دوﺳﺘﺎن، ﻓﺸﺎرﻫﺎی دروﻧﻰ و ﺑﻴﺮوﻧﻰ) و ﻋﻮاﻣﻞ ارﺗﺒﺎﻃﻰ- دوﺟﺎﻧﺒﻪ ای: ازﻗﺒﻴﻞ ﻫﻤﺴﺎﻧﻰ (ﻫﻤﺴﺎﻧﻰ در ﻣﺬﻫﺐ، ﻫﻤﺴﺎﻧﻰ در وﺿﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ- اﻗﺘﺼﺎدی، ﻫﻤﺴﺎﻧﻰ در ﺳﻦ، ﻫﻤﺴﺎﻧﻰ در ﻫﻮش، ﻫﻤﺴﺎﻧﻰ در ﺗﺤﺼﻴﻼت ……….
