دانلود پروپوزال آماده: بررسی رابطه بین نوع ارتباطات سازمانی مدارس و تعهد سازمانی معلمان شهر خنج

دانلود پروپوزال آماده: بررسی رابطه بین نوع ارتباطات سازمانی مدارس و تعهد سازمانی معلمان شهر خنج

دانلود نمونه فرم دانشگاهی پروپوزال پر شده در رشته های مختلف، تکمیل شده و آماده برای درس روش تحقیق و پایان نامه اصلی به صورت نیمه رایگان و با کیفیت بالا

علوم تربیتی و روانشناسی مدیریت آموزشی

قسمت هایی از پروپوزال:

۱- بیان مسأله:

بی تردید سازمانهای آموزشی یکی از مهمترین، مؤثرترین و گسترده ترین سازمانها هستند، که عهده دار تعلیم و تربیت رسمی افراد جامعه و همچنین تأمین کننده ی منابع انسانی دیگر سازمانها می باشند (زکی، ادیبی، و یزدخواستی، ۱۳۸۵). نهاد آموزش و پرورش نقشی اساسی در گردش امور جامعه و تداوم و بقای آن برعهده دارد (فرهادیان، ۱۳۸۲). ارتباطات سازمانی، نقطه اشتراک دو مفهوم پیچیده، یعنی سازمان و ارتباطات است؛ که برای هر دو مفهوم، تعاریف و رویکردهای مختلفی ارائه شده است. سازمان، به معنای گروهی از مردم است، که فعالیتهای خویش را جهت دستیابی به اهداف فردی و جمعی، هماهنگ نموده اند (بولارینوا و الورانفمی[۱]، ۲۰۰۹).

واژه ارتباطات[۲] از ریشه لاتینCommnuicare ، مشتق شده است که به معنای سهیم شدن، مشارکت و یا عمومی کردن[۳] می باشد(پیتر[۴]، ۲۰۰۱؛ ویلیامز[۵]، ۱۹۸۵؛ ویکلی[۶]،۱۹۶۷؛ طبیبی،۱۳۸۱). تعاریف متعددی از ارتباطات ارائه شده است، که در مجموع می توان آنها را چنین جمع بندی نمود که ” ارتباطات عبارتست از فرایند تبادل پیام (علاقه بند،۱۳۸۶؛ ایسنبرگ، گودال و تِرسوِی[۷]، ۲۰۰۷؛ پورتر، ۱۹۷۹؛ منینگ، ۱۹۹۲؛ دوویتو، ۱۹۸۶)، و اطلاعات (دفلور، کِرنِی و پلاکس[۸]، ۱۹۹۳؛ لویس، ۱۹۷۵؛ وبستر،۲۰۱۲؛ آکسفورد،۲۰۱۲؛ علاقه بند، ۱۳۸۶؛ الوانی، ۱۳۸۵؛ فرهنگی ۱۳۸۵؛ رضائیان، ۱۳۸۹) از فرستنده به گیرنده به نحویکه پیام ارائه شده برای فرد قابل درک باشد و بتواند معنایی را از آن دریافت کند (کونتز[۹]،۲۰۰۱، رضائیان، ۱۳۸۹, علاقه بند، ۱۳۸۶).”

پیام و اطلاعات شامل معانی و مفاهیم (دفلور و همکاران،۱۹۹۳؛ پورتر؛۱۹۷۹ منینگ،۱۹۹۲؛ علاقه بند،۱۳۸۶؛ الوانی، ۱۳۸۵)، عقاید و افکار (بدلا[۱۰]، ۲۰۱۱؛ چاپل و رد[۱۱]،۱۹۹۷؛ نیومن و سامر[۱۲]، ۱۹۷۷؛ ردریکو[۱۳]،۲۰۰۰؛ لویس، ۱۹۷۵؛ بیرونو[۱۴]، ۱۹۸۷؛ علاقه بند،۱۳۸۶)، نگرشها (بیرونو، ۱۹۸۷؛ لویس، ۱۹۷۵؛ وبستر،۲۰۱۲)، و احساسات (ردیکو، ۲۰۰۰؛ نیومن و سامر، ۱۹۷۷؛ بدلا،۲۰۱۱؛ بیرونو، ۱۹۸۷؛ پورتر،۱۹۷۹؛ منینگ،۱۹۹۲؛ الوانی،۱۹۸۵؛ برلسون، برنارد و استینر[۱۵]،۱۹۶۴) می باشد. به طور کلی، عناصر مهم فرایند ارتباط شامل: فرستنده یا منبع ارتباط، پیام (موضوع ارتباط)، و گیرنده پیام می باشند (علاقه بند، ۱۳۸۶؛ الوانی، ۱۳۸۵؛ هوی و میسکل[۱۶]،۲۰۰۵)، و ابعاد ارتباطات سازمانی به سه گروه زیر تقسیم می شود:

بعد ارتباطی که خود شامل چهار جزء مجاری ارتباطی، سبک های ارتباطی، مسیرهای ارتباطی، و محتوای ارتباطی می باشد.
بعد انسانی که جنبه های انسانی را در بر می گیرد و ارتباطات میان افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. این بعد شامل سه جزء ویژگی های فردی افراد، ویژگی های اجتماعی افراد، و مهارتهای ارتباطی می باشد.
بعد سازمانی که ساختار و محتوای سازمان را در بر می گیرد و ارتباطات سازمانی را تحت تأثیر قرار می دهد؛ شامل دو جزء ساختار سازمانی، و فرهنگ سازمانی می باشد (مزروعی، بازرگانی، غضنفری و فرهی پور، ۱۳۸۹).

ارتباطات را از جهات مختلفی مانند عکس العمل در محیط، جریان ارتباطات، میزان رسمیت، مجاری ارتباط، و الگوهای ارتباطی می توان طبقه بندی نمود. از نظر عکس العمل در محیط و یا ارائه بازخورد، ارتباطات، به انواع یک جانبه و دوجانبه تقسیم می گردد (رضائیان، ۱۳۸۹).

ارتباطات یک‌جانبه[۱۷] (یک طرفه): هر گاه واکنش گیرنده نسبت به پیام ابراز نشود، آن ارتباط را یک جانبه گویند. این نوع فرآیند ارتباط، فاقد بازخورد می‌باشد.
ارتباطات دوجانبه[۱۸]: چنانچه محیط به گونه‌ای باشد که گیرنده عکس العمل‌ها و نظرهای خود را درباره محتوای پیام به اطلاع فرستنده برساند و عملاً چنین کند، به این نوع ارتباط، دوجانبه گویند (هوی و میسکل،۲۰۰۵؛ رضائیان، ۱۳۸۹؛ فولادگر، ۱۳۸۴).

از نظر جریان ارتباطات در سیستم نیز، ارتباطات سازمانی شامل مواردی به شرح زیر است:

ارتباط عمودی[۱۹]: شامل ارتباط رو به پایین[۲۰] و ارتباط رو به بالا[۲۱] است.
ارتباط افقی[۲۲]: معمولا شبکه ارتباطی افقی دارای الگویی از جریان کارها در یک سازمان است که بین اعضای یک گروه، یک گروه و گروه‌های دیگر و بین اعضای دوایر مختلف برقرار می‌شود.
ارتباط مورب[۲۳]: ارتباط مورب هنگامی صورت می‌گیرد که افراد در سطوح مختلف که رابطه گزارش دهی مستقیم ندارند، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند(داوودآبادی، ۱۳۸۵؛ رحیمی، ۱۳۸۹؛ طبرستانی،۱۳۸۶).

از لحاظ میزان رسمیت نیز، فرایند ارتباطات را می‌توان به شرح زیر تقسیم‌بندی نمود:

ارتباطات رسمی[۲۴]؛ این نوع ارتباطات، به‌طور رسمی به‌وسیله مدیران و دیگر افراد ذی‌نفع طراحی و اجرا می‌شوند و در نمودار سازمان نمود می یابند.
ارتباطات غیررسمی[۲۵]؛ این ارتباطات، در سازمان‌ها به انگیزه‌های مختلفی نظیر ارضای نیازهای شخصی مانند نیاز به رابطه با دیگران، رفع یکنواختی کار، و کسب اطلاعات مرتبط با کار، مورد استفاده قرار می‌گیرند (فرهنگی، ۱۳۷۸؛ هوی و میسکل، ۲۰۰۵؛ دوبرین[۲۶]، ۱۳۸۷؛ نظری، ۱۳۸۶).

تقسیم بندی دیگری، مجاری ارتباطی را شامل مجاری کلامی[۲۷] و غیرکلامی[۲۸] می داند. کانالهای شفاهی[۲۹] و غیرشفاهی[۳۰] در زمره مجاری کلامی هستند. ارتباطات غیرکلامی دربرگیرنده حرکات اعضا و اندام بدن است و شامل آهنگ و تن صدا، حالت یا طرز ایستادن، حالت چهره، استفاده از زمان، ظاهر فردی، اشاره های چشم و فاصله بین گیرنده و شنونده می شود (رابینز، ۲۰۰۹؛ هوی و میسکل؛ ۲۰۰۵؛ دوبرین، ۱۳۸۷).

برکو، ولوین و ولوین[۳۱] (۲۰۰۷)، الگوهای ارتباطی را شامل الگوهای خطی[۳۲]، تعاملی[۳۳]، و تبادلی[۳۴] (چندسویه) می دانند. در الگوی خطی، پیام پس از رمزگذاری توسط فرستنده، به گیرنده انتقال می یابد و بعد از دریافت، توسط گیرنده، رمزگشایی می گردد. در الگوی تعاملی، گیرنده پس از دریافت و رمزگشایی پیام، بازخورد را تبدیل به رمز کرده و آن را به فرستنده انتقال می دهد. بنابراین، فرایندی دوسویه ایجاد می شود. طبق الگوی تبادلی، ارتباطات تبادلی است که منبع و دریافت کننده پیام در سراسر آن، نقش هایی قابل مبادله ایجاد می کنند. به رمز درآوردن و رمزگشایی، توسط طرفین، فوراً و در یک زمان صورت می گیرد (برکو، ولوین و ولوین، ۲۰۰۷).

تعهد سازمانی[۳۵]، متغیر دیگر مورد بررسی این پژوهش است. این متغیر، به ویژه از نظر مدیران سازمان در جهت دستیابی به موفقیت سازمانی، مقوله بسیار مهمی می باشد. شهید مطهری معتقد است که:” تعهد به معنی پایبندی به اصول و فلسفه یا قراردادهایی است که انسان به آنها معتقد بوده و پایدار به آنها می باشد” (مطهری، ۱۳۶۸). تعهد سازمانی نیز مانند مفاهیم دیگر رفتار سازمانی به شیوه های متفاوتی تعریف شده است. معمولی ترین شیوه برخورد با مفهوم تعهد سازمانی این است که آن را نوعی وابستگی عاطفی به اهداف و ارزشهای سازمان، به خاطر خود سازمان و نه ارزشهای ابزاری آن (بوکانان[۳۶]،۱۹۷۴؛ اورایلی و چارتمن[۳۷]، ۱۹۸۶؛ ساروقی، ۱۳۷۵؛ رنجبریان، ۱۳۷۶؛ اسماعیلی، ۱۳۸۱) می دانند؛ به گونه ای که فرد، هویت خویش را با سازمان تعریف می کند (پورتر، استیرز، مودی و بولیان[۳۸]، ۱۹۷۴؛ استرون، ۱۳۷۶؛ ساروقی،۱۳۷۵؛ ویلیامز و اندرسون[۳۹]، ۱۹۹۱؛رابینز، ۲۰۰۹؛ سامرز[۴۰]، ۱۹۹۵؛ شلدون[۴۱]، ۱۹۷۱) و در تصمیمات و فعالیتهای آن مشارکت می نماید(پورتر و همکاران، ۱۹۷۴؛ ساروقی، ۱۳۷۵، مقیمی، ۱۳۸۵؛ لوتانز و شاوه[۴۲]، ۱۹۸۵؛ سالانسیک[۴۳]، ۱۹۷۷؛ ویلیامز و اندرسون،۱۹۹۱).

تعهد سازمانی، فرایندی مستمر (نورسکرافت و نیل[۴۴]، ۱۹۹۶؛ مقیمی، ۱۳۸۵) است، که از طریق آن افراد، اهداف و ارزشهای سازمان را پذیرفته (استیرز، مودی و پرتر[۴۵]، ۱۹۷۴؛ لوتانز و شاوه، ۱۹۹۲)، تمایلی قوی به عضویت و ماندن در سازمان دارند (لوتانز و شاوه، ۱۹۹۲؛کاچ و استیرز[۴۶]، ۱۹۷۸؛ آلن و می یر، ۱۹۹۰؛ رابینز، ۲۰۰۹)، و در راستای تحقق اهداف سازمانی، تمام تلاش خویش را به کار می گیرند (رابینز، ۲۰۰۹؛ لوتانز و شاوه، ۱۹۹۲؛ سامرز، ۱۹۹۵).

به طور کلی تعهد سازمانی در قالب سه اصل زیر، قابل تعریف می باشد:

اعتقاد راسخ به اهداف و ارزشهای سازمان و پذیرش آنها
تمایل به اعمال تلاش فوق العاده برای تحقق اهداف
تمایل شدید به حفظ عضویت خویش در سازمان( پورتر و همکاران،۱۹۷۴؛ لوتانز و شاوه، ۱۹۹۲؛ مودی، پرتر و استیرز[۴۷]، ۱۹۸۲).

سه مقوله مذکور می توانند ملاک اندازه گیری تعهد سازمانی، قرار گیرند (پورتر و همکاران، ۱۹۷۴). صاحب نظران نیز پس از بحث زیاد درباره مفهوم سازی تعهد سازمانی، به این نتیجه رسیده اند که در حال حاضر، هیچ گونه اجماعی درمورد تعداد ابعاد تعهد سازمانی و چگونگی تأثیر آنها بر رفتار وجود ندارد (بِرِت[۴۸]، کُرن، و سِلکام، ۱۹۹۵). رویکرد نوین به تعهد سازمانی، رویکردی چند بعدی است. یکی از مدلهای چند بعدی که پذیرشی عام یافته و طی سالیان گذشته، مورد استفاده قرار گرفته، مدل سه بعدی می یر و آلن (۱۹۹۱) است (کوهن[۴۹]، ۲۰۰۷) که دارای ابعادی به شرح زیر است:

تعهد عاطفی[۵۰]، که به وابستگی احساسی فرد به سازمان اشاره